Lisa Kleypas - Nisan Yağmurları (Alıntı)

Wallflowers #4

Westcliff'in kahverengi gözlerinden ne düşündüğünü anlamak mümkün değildi. Kanepeye yaklaşması için eliyle işaret edince Daisy itaat etti. Westcliff onu hayretler içinde bırakarak elini kendi eline aldı ve sıcak bir şekilde kavradı. İhtiyatlı kont daha önce hiç böyle bir şey yapmamıştı.

"Daisy," dedi Westcliff usulca, "çoğu yaşamda büyük başarılar yoktur. Bitmez tükenmez küçük başarılar vardır. Birine iyilik yaptığında veya birinin tebessüm etmesini sağladığında, bu yaşamına bir anlam verir. Kendi değerinden asla şüphe etme küçük dostum, içinde Daisy Bowman olmayan bir dünya kasvetli bir yer olurdu."

* * *

Tüm beklentilerinin aksine, güçlü kuvvetli ve erkeksi Bay Hunt ilk çocuğunun kız olması yüzünden hiç de hayal kırıklığına uğramamıştı. Çocuğa tapıyor, onu herkesin gözü önünde taşımaktan, babaların nadiren cesaret ettiği şekilde onunla kumru gibi öpüşüp koklaşmaktan hiç utanmıyordu. Hatta Hunt, Annabelle'e gelecekte daha fazla kız çocuk sahibi olmak için talimat vermiş, çapkın çapkın her zaman pek çok kadın tarafından sevilme tutkusu olduğunu ileri sürmüştü.

* * *

Lillian elini kocasının yüzüne doğru uzattı. "Kaç parmağımı kaldırdım?"

"Üç," dedi Marcus eğlenerek. "Aşkım, ne yapıyorsun?"

"Gözlerini kontrol ediyorum. Sanırım görüşün bozulmuş. Hadi parmağımın hareketini izle-"

"Neden sen benimkini izlemiyorsun?"diye önerdi kocası Lillian'ın korsajına uzanarak.

* * *

Marcus elini sallayarak övgüleri kesti ve canlı tartışmaları hatırlayınca sırıtarak başını iki yana salladı. "Sana şunu söylemeliyim ki St. Vincent kılı kırk yarıyor. Eğer kadın olsaydı, hiçbir erkek onun için yeterli olmayacaktı."

"Hiçbir zaman değiller ki," dedi Lillian küstahça. "Bu nedenle biz kadınların bir deyişi vardır... 'Hedeflerinizi yüksek tutun, sonra ayak uydurun.'" 

Marcus homurdandı. "Sen öyle mi yaptın?" 

Lillian'ın dudakları bir tebessümle kıvrıldı. "Hayır lordum. Ben hedeflerimi yüksek tuttum ve umduğumdan çok daha fazlasını elde ettim." Ve kocası kıvrımlı vücuduna doğru sürünerek, onu aralıksız öpmeye başlayınca kıkırdadı.

* * *

"Buttonwood anlaşması New York Menkul Kıymetler Borsasının oluşmasını sağlamıştır," dedi Swift. "Ben oldukça aydınlatıcı olduğumu düşünmüştüm, ama ücret yapılandırma anlaşmasına başladığım zaman Bayan Isabelle ilgisini kaybetmiş gibi geldi."

"Anlıyorum," dedi Daisy. "Uyuması için zavallı bebeği sıktınız."

"Bir de 37'deki çöküntüye neden olan pazar güçlerindeki dengesizlik hikâyemi duymalısınız," dedi Swift. "Bana bunun afyon ruhundan daha iyi olduğu söylenmişti."

* * *

"Bowman kardeşler bu açıdan oldukça tehlikelidirler. Birinden biri ilginizi ilk çektiğinde, tüm bildiğiniz onun o güne kadar karşılaştığınız en kışkırtıcı varlık olduğudur. Ama sonra çıldırtıcı olduğunu keşfettiğinizde onu bir dahaki sefere görünceye kadar zor beklersiniz. Tıpkı tedavisi imkânsız bir hastalığın ilerlemesi gibi bir organdan diğerine yayılır. Özlem başlar. Kıyaslayınca tüm diğer kadınlar renksiz ve ruhsuz gelir. Bu yüzden çıldıracak hale geldiğinizi düşününceye kadar onu istersiniz. Düşünmeye son veremezsiniz."

* * *

"Daisy... gerçek bir arkadaşı asla kaybedemezsin."

* * *

"Bazen kaçmak tek seçenektir."

* * *

"Neye ihtiyaç duyarsan duy," diye fısıldadı, "ne istersen iste, sana onu bulup vereceğim. Sadece bana söyle."

Daisy rahatça gerinirken rahatça gerinirken uzuvlarında hoş bir ürperti dolaştı. Parmaklarıyla pürüzsüzlüğünü izleyerek onun dudaklarına dokundu. "Beş dolarlık dileğinin ne olduğunu öğrenmek istiyorum."

"Hepsi bu kadar mı?" Matthew onun araştıran parmaklarının altından gülümsedi. "Seni benim kadar isteyen birini bulmanı diledim. Ama bunun gerçekleşmeyeceğini biliyordum."

Ona bakmak için başını kaldırırken mum ışığı Daisy'nin narin yüz hatlarını aydınlattı. "Neden?"

"Çünkü başka hiç kimsenin seni benim istediğim kadar isteyemeyeceğini biliyordum."

* * *

Mercedes öfkeyle avurtlarını şişirince dar yüzü şişirilmiş şömine körüğüne benzemişti. "Bay Swift'i sen de benden fazla sevmiyorsun," diye terslendi.

"Hayır," dedi Lillian açıkça. "Ama her ne kadar nefret etsem de, bunun bizi azınlıkta bıraktığını itiraf etmeliyim. Swift'i bütün kuzey yarımküre seviyor, buna Westcliff ve arkadaşları, benim arkadaşlarım, hizmetkârlar, komşular-"

"Abartıyorsun-"

"-çocuklar, hayvanlar ve bazı gelişmiş bitkiler de dâhil," diye alayla bitirdi Lillian. "Eğer kök sebzeler konuşabil-selerdi, onların da Swift'i sevdiklerini söyleyeceklerinden hiç kuşkum yok."

* * *

"Senin bir parçan olmak istiyorum," diye fısıldadı Matthew. "Sonsuza kadar seninle olmak istiyorum."

* * *

Ama bir gün, diye söz verdi kendi kendine, aralarında engeller olmayacaktı. Bir gün...

* * *

Ablası uykulu uykulu sırıttı. "Ben de öyle düşünüyorum. Sen onu-" esnemek için ara verdi. "Annemle babama gösterir misin?"

"Evet, elbette. İsmi ne?" 

"Merritt"

"Ona veterinerin adını mı veriyorsun?" 

"Bize çok yardımcı oldu," diye yanıtladı Lillian. "Ve Westcliff yapabileceğimi söyledi."

* * *

"Bunu hissetmem gerekirdi. Ama hiçbir şey hissetmiyorum, sanki canlı canlı donmuş gibiyim. Bir yerlere saklanmak istiyorum. Buna katlanmak istemiyorum. Kuvvetli olmak istemiyorum."

"Olman gerekmiyor," dedi Lilian usulca.

"Evet gerekiyor. Çünkü diğer tek seçim kendimi paramparça olmaya terk etmek."

"Ben seni toparlarım. Her bir parçanı."

* * *

Daisy bağdaş kurarak kanepenin yan tarafına dayandı ve başını kaplamalı kenara yasladı. Parmakları kitaplardan birinin kumaş kılıfına rast geldi. Yarı kapalı gözlerle baktı. Bir kitap daima başka bir dünyaya açılan kapı olmuştu... gerçek olandan çok daha ilginç ve büyülü bir dünyaya. Ama Daisy sonunda hayatın bir hayalden çok daha harikulade olabileceğini keşfetmişti.

* * *

"Pazarlığa açığım," dedi Lillian kışkırtan bir ifadeyle. "Her zaman olduğu gibi."

Marcus elini uzatarak onu göğsüne çekti ve iç geçirdi. "Bu durumda ne alabilirsem onu alacağım."

"Seni zavallı adam." Lillian hâlâ gülümseyerek yüzünü çevirip onu öptü. "Sakın unutma... bazı şeyler beklenmeye değer."