Bana Şans Dile etkinliğimizi takip eden herkes, merhaba!
Uzunn bir aradan sonra bloga yorum girmek, üstelik böyle bir kitapla dönüş yapmak mükemmel ötesi bir duygu. Bu kitabın, ‘böyle bir kitap’ olma nedenlerinden bahsedeyim öncelikle. Evet, evet bu upuzun bir yorum olacak, herkes emniyet kemerini bağlasın (:
Sinem Akça, ilk kitabı çıktığından beri takip ettiğim, yerli yazarların böylesine çok olmadığı bir döneme –iyi ki– denk gelen bir isim. Açıkçası ben daha kitap çıkmadan, hatta kitap olacak haberi çıkar çıkmadan bu kitabı seveceğimi biliyordum. Tabii ki yazarım beni şaşırtmadı ve 450 sayfasını da su gibi içtiğim bir kitap yazarak ne kadar haklı olduğumu gösterdi, orası ayrı.
2.5 yıl. Dile kolay 2.5 yıldır bu kitabı bekliyoruz. Bu sebeple yorumlaması da hiç kolay değil aslında. Erhan, Yasemin, Elif ve Didem’i bu kadar aradan sonra okumak bana aynen gurbetten evine dönen insanların hissettiği şeyleri hissettirdi. Aslında sanki hiç ara vermemişiz gibi de hissediyorum.