Bir Veda Yazısı

Yaklaşık 1 yıldır, blogu fazlasıyla boşladım. Artık blog tur yapmamamız da tabii bunda etkili oldu ama zaten blog yorumlarının çoğunu da ablam yaptığı için pek bir savunmam yok. Ha kim sallıyor bu durumu onu da bilemiyorum tabii ki.

Bugün, uzun zamandır aklımda olan bir konu hakkında yazmak istiyorum. Yine kitaplar hakkında olacak ama bu sefer yorum vb değil. Kitap dünyası hakkında birazcık konuşmaya ne dersiniz?

Kitap dünyası dediğime bakmayın, aslında dünya falan değil. Olsa olsa köy ya da kasaba olur kitapları içine alan bu oluşum. Aslında o kadar küçük bir zümrede gerçekleşiyor ki her şey aklım almıyor bazen. Sayabileceğiniz kadar azlar aslında ama inanın tüm ipleri elinde tutuyorlar.

Şimdi kabaca bunlardan bahsetmek istiyorum.

Eğer kitapların içinde bir şekilde yer almak istiyorsanız her şeyin anahtarı: TANIDIKLAR! Size şunu açıkça söyleyebilirim ki en az 1-2 kanka yapmıyorsanız bir adım ilerleyemezsiniz.

Onun için de ya herkesle içli dışlı olacaksınız ya da bazı arkadaşların yaptığı gibi kitaplar üzerinden dikkat çekmeye çalışacaksınız. Nasıl mı? Ya gözünüze bir yayınevi kestirecek ve onun üstüne oynayacaksınız ya da popüler olması muhtemel bir kitabı saptayıp üstünden olay çıkarıp dikkat çekeceksiniz.

İkinci kısımla ilgili yapacaklarınız size kalmış ama ilk kısımla ilgili bazı tüyolar var. Mesela fuarlar. Hediyeler. Güzel sözler.

Hatta size şöyle bir örnek bile vereceğim. Biri ne yapıp edip –ne yaptığı belli aslında ya neyse- bir yayıncıya kapak atıp sahte isimle sizinle konuşabilir ve sonra hiçbir şey olmamış gibi kendisi olarak sizinle canciğer olabilir. Bunlar, hedefleri olan insanlar için çok normal hareketler olarak karşılanıyor. Sonra da bu zatlar, birkaç kişi dışındakilere sadece melek yüzünü gösterdiği için kötü siz olursunuz. Yok ya o iyi insan derler. Aynen, evdeki tüm yaramazlığı yapıp annesi gelince melek gibi görünen çocuklar gibi yani.

Bunu mideniz kaldırabiliyor mu? Eh o zaman uygulayabilirsiniz de.

Velhasılı kelam ben artık bu durumlardan sıkıldım ve bu sıkıntı içimde bayağı birikti. Ve inanın bunca yıl içinde bu örneklerden bir sürü gördüm. Ayarladığınız işi inatla baltalayan, yardım etmek için elinden geleni yapıyor imajı çizen ama en küçük fırsatta yan çizen, yanınızda kimse yokken sizinle kanka gibi gezen düşmanlarınızın dostları –ki o düşmanların yanında olunca sizin yüzünüze bile bakmazlar-, safi dedikodu peşinde olan, kitabını sattırmak için sizinle en yakın arkadaşınızmış gibi konuşanlar, kapalı kapılar arkasında bir sürü atıp tutan ama karşınıza gelince mık mık edenler ve en büyüğü de dürüstlüğünüzü hazmedemeyenler.

Bunlar gibi çokça durum birikti ve sonunda da bıktırdı. Artık çabalamaktan gerçekten bıktım. Varsın herkes bir halttan anlamayan arkadaşlarını güzel yerlere yerleştirsin, varsın sanki kötüymüşsün gibi lanse etmeye çalışsın. Cidden bıktım. Benden buraya kadar.

Bundan sonra kitapları okumak dışında hiçbir şey yapmayacağım. Ne yorum, ne resim ne de öneri. Okunma oranlarına bakınca bu kadar insanın niye takip ettiğini anlamadığım bu blogu da kapatıyorum. Muhtemelen 7/8 takipçi fark etmeyecektir bile. Ama yine de her daim burada yazılanları okuyarak destek olanlara teşekkür etmem lazım.

Bitirmeden şunu da söylemek isterim. Bunlardan yorulmuş olmam bazı şeyleri yanlış lanse ettirmesin size. Ben, kitaplar konusunda rüştümü ispatladığımı, kitaplarla ilgili her konuda yavaş yavaş kendimi geliştirdiğimi biliyorum. (En azından aynı konumda başladığım insanlar arasında.) Bu işi iyi yaptığını iddia eden birçok isimden de iyiyim. Ama kendimi gösteremiyorum, çünkü kendimi iyi pazarlayamıyorum. Ha uğraşmadım, uğraşmayacağım da.

O yüzden bugüne kadar burada olan ve şu an bu yazıyı da okuyan herkese teşekkürler. Kitaplardan soğumamak adına uzaklaşmaya ihtiyacım var. İnsanlardan uzağa, kitaplara yakın bir yere uzaklaşmam lazım hem de.

Dürüstlüğünü korumaya devam eden insanlara, fazla kafalarına takmamalarını öneririm. Herkesin gülen yüzüne de kanmamalarını tavsiye ederim.

Herkesin kazdığı kuyularda boğulması dileğiyle…